της Μαριανίνας Πάτσα

Marine Vacth, Louise Bourgoin, Mélanie Laurent. Τρεις ταλαντούχες ηθοποιοί, υπερασπίζονται την αέναη γοητεία των Γαλλίδων.

Η Marine Vacth μοιάζει βγαλμένη από άλλη εποχή και συχνά τη συγκρίνουν (μάλλον όχι άδικα) με την υπέρμετρη γοητεία μιας νέας Catherine Deneuve. Κόρη ενός οδηγού φορτηγού και μιας λογίστριας, γεννήθηκε το 1991 στο Παρίσι. Στα 15 της, την εντόπισαν από πρακτορείο μοντέλων να ψωνίζει σε ένα κατάστημα ρούχων. Έτσι άρχισε να δουλεύει με σημαντικούς φωτογράφους όπως οι JuergenTeller και Paolo Roversi, και αργότερα διαδέχθηκε την Kate Moss στην καμπάνια για το άρωμα Parisienne του Yves Saint Laurent. Δεν της είχε περάσει ποτέ από το μυαλό το να γίνει ηθοποιός. Όμως μετά από ένα γύρισμα μαζί με τον Vincent Cassel για το άρωμα La Nuit de L’ Homme, η Marine οραματίστηκε το μέλλον της διαφορετικά.

H Marine Vacth στην ταινία «Young & Beautiful» το 2013.

Ο σκηνοθέτης Cédric Klapisch πρόσεξε τη μυστηριώδη ομορφιά της Vacth και της εμπιστεύτηκε το ρόλο τηςTessa στην ταινία “Mapart du Gâteau” (2011). Μόλις 2 χρόνια μετά, έκανε άνετα τη μετάβασή της από τις πασαρέλες στο κόκκινο χαλί, με το ερωτικό δράμα του François Ozon “Young & Beautiful” (2013), υποδυόμενη την Isabelle, ένα έφηβο κορίτσι μεσοαστικής τάξης, το οποίο χωρίς κάποιον προφανή λόγο, στρέφεται στην πορνεία. Η ερμηνεία της ανέδειξε το ταλέντο της στο διεθνές κοινό για πρώτη φορά και της χάρισε μια υποψηφιότητα για βραβείο César. Ο ρόλος της Isabelle της άνοιξε το δρόμο. Έπαιξε στα φιλμ Belles familles (2015), The Confession (2016), και συνεργάστηκε ξανά με τον François Ozon στο ερωτικό θρίλερ Double Lover (2017). Ο σκηνοθέτης που την ανέδειξε, πήγε την Vacth στις Κάννες για δεύτερη φορά. Τον Ιανουάριο του 2018 την είδαμε στο δράμα If You Saw His Heart (2017) σε σκηνοθεσία Joan Chemla, ενώ το 2019, στο πλευρό του Οσκαρούχου Roberto Benigni, ως μπλε νεράιδα στην πολυβραβευμένη ταινία “Pinocchio” του Matteo Garrone. Το τελευταίο της φιλμ ονομάζεται DNA και είναι ένα γαλλικό δράμα από την σκηνοθέτιδα Maïwenn.

Στην ιδιωτική της ζωή η Marine Vacth είναι πολύ διακριτική. Δεν χρησιμοποιεί τα social media και δεν της αρέσει ιδιαίτερα να δίνει συνεντεύξεις. Αλλά όταν δίνει, επιλέγει τα λόγια της πολύ προσεκτικά. Η ίδια περιγράφει τον εαυτό της ως ρεαλιστή και εσωστρεφή. Της αρέσει να παίρνει ρίσκα, αλλά μόνο εφόσον προβλέπονται από το σενάριο. Ζει μαζί με τον φωτογράφο Paul Schmidt και τον γιο τους, Henri, που γεννήθηκε το 2014. Και κάπου εκεί ανάμεσά τους, γουργουρίζει και μια γάτα με το όνομα Alphonse. Η Louise Bourgoin ήταν να γίνει δασκάλα αλλά ο φακός την αγάπησε πολύ. Γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1981, ως Ariane Louise Bourgoin. Οι γονείς της, αμφότεροι δάσκαλοι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, την ενθάρρυναν να επιδιώξει μια σταθερή καριέρα. Έτσι εκείνη σπούδασε για πέντε χρόνια στο École des Beaux-Arts στη Ρεν κι έγινε καθηγήτρια πλαστικών τεχνών. Ταυτόχρονα όμως, άρχισε να εργάζεται και ως μοντέλο.

Το ένα έφερε το άλλο και η Louise έκανε το ντεμπούτο της στην τηλεόραση, παρουσιάζοντας τον καιρό. Αλλά ένα κορίτσι σαν κι αυτήν, αγγελικό και μυστηριώδες ταυτόχρονα, αδύνατον να μην το προσέξει όποιος ψάχνει για νέες μούσες. Ο πρώτος ρόλος ταινίας της προσφέρθηκε το 2007, στο σεξουαλικά φορτισμένο δράμα της Anne Fontaine, “The Girl from Monaco” (2008). Ακολούθησαν σημαντικά φιλμ που την έκανα γνωστή, συμπεριλαμβανομένου του “The Extraificent Adventures of Adèle Blanc-Sec” σε σκηνοθεσία Luc Besson αλλά και του “Black Heaven” σε σκηνοθεσία Gilles Marchand, που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών το 2010. Η ερμηνεία της στο γαλλικό-βελγικό δράμα “I am a Soldier” (2015) του Laurent Larivière, της χάρισε τη διάκριση της καλύτερης ηθοποιού σε σημαντικά φεστιβάλ του κόσμου, όπως τα Cabourg Film Festival και Cairo International Film Festival.

Η Louise Bourgoin στην ταινία The Extraordinary Adventures of Adèle Blanc-Sec το 2010.

Τα τελευταία χρόνια η Bourgoin μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στα φιλμ, την τηλεόραση και την οικογένειά της, ενώ τις ελεύθερες ώρες της δεν ξεχνά την αγάπη της για τα εικαστικά και ζωγραφίζει. Από το 2018 έως και φέτος, οι γάλλοι την απολαμβάνουν ως Chloe στη σειρά “Hippocrate”. Την είδαμε επίσης στη σειρά “The Romanoffs”, ενώ το 2020 πρωταγωνίστησε στο δραματικό φιλμ “L’ enfant Rêvé” του Raphaël Jacoulot. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά, ένας μεγάλος έρωτας. Τον Δεκέμβριο του 2015 ανακοινώθηκε ότι η Bourgoin και ο μουσικός Tepr περίμεναν το πρώτο τους παιδί, το οποίο καλωσόρισαν στον κόσμο λίγους μήνες μετά.

Η Mélanie Laurent ήταν 16 ετών όταν βρέθηκε ως επισκέπτρια στα γυρίσματα της ταινίας “Αστερίξ και Οβελίξ”. Ο Gérard Depardieu είδε αυτό το «κάτι» στο πρόσωπό της και τη ρώτησε αν ήθελε να παίξει σε ταινίες. Εκείνη απάντησε με την αφοπλιστικότητα της νιότης της: «Γιατί όχι;». Έτσι, ο Depardieu της έδωσε την ευκαιρία να περάσει από οντισιόν, κι εκείνη κέρδισε έναν μικρό ρόλο στο ρομαντικό δράμα The Bridge (1999). Από εκεί και πέρα, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Συμμετείχε σε αρκετές γαλλικές ταινίες, όπως η κωμωδία “Dikkenek” του 2006, για την οποία κέρδισε το Étoiles d’ Or ως καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη. Ενώ για τη δραματική ταινία του 2006 “Don’t Worry, I’m Fine”, κέρδισε ένα βραβείο César και το Prix Romy Schneider.

H Mélanie Laurent στην ταινία «Inglourious Basterds» το 2009.

Η Laurent έκανε το ντεμπούτο της στο Hollywood το 2009 με πρωταγωνιστικό ρόλο ως Shosanna Dreyfus στην ταινία του Quentin Tarantino, “Inglourious Basterds”. Η ερμηνεία της, της χάρισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Online Film Critics Society και το Austin Film Critics Association. Εμφανίστηκε επίσης σε εμπορικά επιτυχημένες ταινίες των ΗΠΑ όπως το κωμικό δράμα “Beginners” (2011) και της ταινίας “Now You See Me” (2013), το καλλιτεχνικό δράμα “The Round Up” (2010) και το θρίλερ μυστηρίου “Night Train to Lisbon” (2013). Επιπλέον, πρωταγωνίστησε στο δράμα του Chris Weitz, “Operation Finale” (2018) με τους Oscar Isaac και Ben Kingsley, που αφηγείται την ιστορία της σύλληψης του ναζί Adolf Eichmann.

Η Laurent είναι όχι μόνο ηθοποιός αλλά και κινηματογραφίστρια, τραγουδίστρια και πιανίστα. Η ταινία μικρού μήκους “De moins en moins” (2008) σηματοδότησε το ντεμπούτο της ως σκηνοθέτης. Η πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία είναι το “The Adopted” (2011), ενώ το “Respire” (2014), η δεύτερη παραγωγή της ως σκηνοθέτης, προβλήθηκε στην ενότητα International Critics Week στο Φεστιβάλ των Καννών 2014. Μέχρι σήμερα, η Laurent μετρά 10 ταινίες στο σκηνοθετικό της βιογραφικό, όμως δεν σκέφτεται μόνο ιστορίες με εικόνες, αλλά και με νότες. Την αρχή της στο τραγούδι την έκανε με το άλμπουμ “En t’attendant” (2011) που περιέχει δώδεκα τραγούδια, πέντε από τα οποία είναι σε συνεργασία με τον Ιρλανδό folk μουσικό Damien Rice. Αυτή την περίοδο έχει στα σκαριά την ταινία “The Nightingale” (2022), στην οποία σκηνοθετεί τις αδερφές Fanning, ενώ σύντομα ετοιμάζεται να σκηνοθετήσει και τον εαυτό της στο γαλλικό θρίλερ “The Mad Woman’s Ball”.