της Κέλλυς Σταυροπούλου

H Marisa Berenson έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της μπροστά σ’ έναν φακό, είτε ως μούσα σπουδαίων φωτογράφων (Richard Avedon, David Bailey, Steven Meisel, Helmut Newton, Irving Penn), είτε ως ηθοποιός που συμμετείχε σε εμβληματικές ταινίες («Death in Venice» του Luchino Visconti, «Cabaret» του Bob Fosse, «Barry Lyndon» του Stanley Kubrick), είτε ως μια γυναίκα με ζωή σαν μυθιστόρημα – γεμάτη γκλάμουρ, δόσεις δράματος και κάποια τραγικά γεγονότα.

Το ταξίδι της ξεκίνησε με την ίδια στον προνομιούχο, όσο και δύσκολο, ρόλο της ως κόρης του Αμερικανού διπλωμάτη Robert L. Berenson και της επιφανούς Gogo Schiaparelli, πάντα πάνω στην καθοριστική τροχιά που είχε χαράξει η γιαγιά της, η θρυλική σχεδιάστρια μόδας Elsa Schiaparelli. Ο πρώτος της σταθμός ήταν η Νέα Υόρκη, όπου μετακόμισε με τη φιλοδοξία να γίνει μοντέλο. Την ξεχώρισε πολύ νωρίς η Diana Vreeland, γεγονός που της άνοιξε διάπλατα τον δρόμο της επιτυχίας – με εξώφυλλα στη Vogue, στο Harper’s Bazaar, στο Time… Από εκεί, με ανάλογη χάρη, μεταπήδησε στον κινηματογράφο. Ο Yves Saint Laurent την έχει χαρακτηρίσει το «κορίτσι των ’70s», και αυτό από μόνο του θα μπορούσε να περιγράφει επαρκώς το στίγμα που άφησε πίσω της. Δεν θα ήταν υπερβολή να τη δούμε ως ένα pop idol της εποχής της, με παρουσία στη μόδα και στο σινεμά και πάντα με ένα star quality που τη διαφοροποιούσε από τους συγχρόνους της.

Όσο λαμπερή και αβίαστη ήταν η πορεία της μπροστά από τον φακό, τόσο μοιραία ήταν τα γεγονότα στην προσωπική ζωή της, τα οποία και την έκαναν τη γυναίκα που είναι. Ο κόσμος της θα έχει πάντα την απόχρωση του πρόωρου χαμού του πατέρα της, που την ανάγκασε να κατακτήσει μια δυναμική και βίαιη ανεξαρτησία. Η ζωή της δεν αποχωρίστηκε ποτέ τον απόηχο του σύντομου γάμου της στα μέσα της δεκαετίας του ’70 με τον James Randall, που της χάρισε την κόρη της, Starlite Randall. Και βέβαια, πολλά χρόνια μετά, η ύπαρξή της καθορίστηκε από την απώλεια της αδελφής της, Berry Berenson, η οποία επέβαινε στο πρώτο αεροπλάνο που έπεσε στους Δίδυμους Πύργους, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.

Σήμερα, στα 73 της, είναι μια γυναίκα χορτασμένη με την καλή και την κακή έννοια – η αναλογία ευλογίας και «κατάρας» διαφαίνεται στο βλέμμα της. Έχοντας περάσει πολλά από τα τελευταία χρόνια της ζωής της με ενδοσκόπηση, μέσα από διαλογισμούς και περιηγήσεις στην Ινδία, η Marisa Berenson παραμένει εξίσου και περισσότερο λαμπερή – με τη λάμψη πλέον να πηγάζει από το εσωτερικό της. Σε συνέντευξη που της είχε πάρει ο Tom Ford για το περιοδικό Interview, την είχε ρωτήσει αν αισθάνεται αυτοπεποίθηση. Η ίδια είχε απαντήσει: «Όσο μεγαλώνω αισθάνομαι καλύτερα με τον εαυτό μου, γιατί έχω δουλέψει αρκετά, έχω βρει τις ισορροπίες μου και, ναι, νιώθω αυτοπεποίθηση ως άνθρωπος και ως γυναίκα. Πλέον έχω αποδεχτεί τον εαυτό μου και έχω βρει τρόπους να εκφράζομαι περισσότερο από ό,τι όταν ήμουν νεότερη».