της Ντίνας Νικολάου

La cour jardin ή αλλιώς ο κρυμμένος ονειρεμένος κήπος!

Il était une fois le palace de demain. Μια φράση που μπορεί να αποκωδικοποιήσει το μεγαλείο του ξενοδοχείου Plaza Athénée, που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει… μια φορά κι έναν καιρό, ήταν το παλάτι του μέλλοντος! To ξενοδοχείο Plaza Athénée δεν είναι ένα συνηθισμένο υπερπολυτελές ξενοδοχείο όπως πολλά άλλα στο κοσμοπολίτικο Παρίσι! Είναι σύμβολο όπως ο πύργος του Άιφελ! Σύμβολο κομψότητας, ρομαντισμού και πολυτέλειας. Δεσπόζει στην Avenue της haute couture française, στην Avenue Montaigne.

Εδώ όμως έχω συγκεκριμένη αποστολή και προσπερνάω την ομορφιά, την πολυτέλεια και κατευθύνομαι ολοταχώς προς τον κρυφό κήπο «La cour jardin du Plaza Athénée». Μακριά από τα περίεργα βλέμματα, μακριά από την πανέμορφη αλλά πολύβουη Avenue Montaigne, μακριά από τις ταραχές αυτού του κόσμου. Καλώς ήρθατε σε μία από τις πιο διάσημες «terrasses» του κόσμου! Σκηνικό από καλοστημένη ταινία θυμίζει το όλο, με τραπέζια και καρέκλες fer forgé, ατελείωτα αναρριχώμενα, καταπράσινα και ολοζώντανα πράσινα φυτά, που έχουν αγκαλιάσει τους τοίχους της εσωτερικής αυτής αυλής. Στα παράθυρα των δωματίων, κόκκινα parasol και γεράνια, κόκκινα γεράνια που σκορπίζουν τα πέταλά τους με το παραμικρό αεράκι και συμπληρώνουν το ρομαντικό σκηνικό. Τόσο πολλά και κατακόκκινα γεράνια, που κάθε φορά που τα βλέπω μου έρχεται στον νου η ιστορία αγάπης του Jean Gabin, διάσημου Γάλλου ηθοποιού, και της Marlène Dietrich, μυθικής Γερμανίδας τραγουδίστριας και ηθοποιού, που κρύβεται πίσω από τα γεράνια που βρίσκονται στα παράθυρα του Plaza Athénée.

Ένας μεγάλος έρωτας, που γεννήθηκε το 1941 στο Plaza Αthénée . Ο πόλεμος όμως χωρίζει το ζευγάρι για πάντα. Η Marlène Dietrich μετά από χρόνια, το 1962 συγκεκριμένα, επιστρέφει στο Παρίσι και, θέλοντας να τιμήσει τον μεγάλο άτυχο έρωτά της, θα εγκατασταθεί απέναντι από το Plaza Athénée, στο Νο 12 της Αvenue Montaigne, και θα στολίσει τα παραθύρια της με κόκκινα γεράνια. Μέχρι τον θάνατό της, το 1992, τα γεράνια δεν έλειψαν ποτέ ούτε η καθημερινή επίσκεψη για τσάι στο palace. Έτσι λοιπόν, μετά τον θάνατό της και θέλοντας να μείνουν στην ιστορία του Plaza Αthénée οι δύο σπουδαίοι θαμώνες και ο έρωτάς τους, γέμισαν τα παράθυρά του με γεράνια κόκκινα! Γιατί οι μεγάλοι έρωτες δεν έχουν ποτέ καλό τέλος, αλλά μένουν στην ιστορία. Και ενώ κοιτάζω και δεν χορταίνω να χαίρομαι, με οδηγούν στο τραπέζι μου και εντελώς τυχαία το βλέμμα μου πέφτει στο διπλανό τραπέζι και μου κόβεται η ανάσα. Ο Mel Gibson μού χαμογελά, γιατί καταλαβαίνει την ταραχή μου και ξαναγυρίζει στο πιάτο του. Ε, ναι! Στο Plaza Athénée βρίσκομαι και αναλογίζομαι πως κάθε φορά που πάω, συναντώ πάντα κάποιον αστέρα του Χόλιγουντ. Αλλά ο λόγος που το Plaza Athénée έχει μια θέση στην καρδιά μου ιδιαίτερη, είναι γιατί εκεί πριν από 20 χρόνια γνώρισα τον μέντορά μου, τον μοναδικό Alain Ducasse!

Αρχίζω να «μελετώ» το εδεσματολόγιο και αναγνωρίζω το στιλ του σεφ του «La cour jardin», Mathieu Émeraud, ο οποίος εμπνέεται από τις κουζίνες του Μαρόκου, της Ιταλίας, του Λιβάνου, της Ελλάδας και φυσικά της γαλλικής Προβηγκίας. Γαρίδες, χταπόδι, τσιπούρα, αστακός, μπαρμπουνάκια, αλλά και foie gras πάπιας, νιόκι και άλλα, όλα φροντισμένα με τεχνικές περίσσιες, όπως αρμόζει σε κουζίνα παλατιού! Ο Mathieu Émeraud είναι από τους σεφ που μεγάλωσαν στις κουζίνες του Plaza Athénée πάνω από 10 χρόνια, έχοντας περάσει από όλα τα πόστα. Αφήνομαι στα «χέρια του» και ζητάω να μου φέρουν το αγαπημένο πιάτο του σεφ. Η μελωμένη μελιτζάνα με τον τόνο στην plancha και τη φρέσκια ντομάτα που προσγειώνεται μπροστά μου φέρνει στο μυαλό τα λόγια του σεφ από την τελευταία μας συνάντηση, δύο χρόνια πριν: «Εδώ, στον ονειρεμένο αυτό κήπο μας αφήνω τα προϊόντα να μιλήσουν, τα ζορίζω στα παντρέματα, αλλά τελικά η καλοκαιρινή κουζίνα θέλει τόλμη και τη φρεσκάδα της Μεσογείου…». Η ώρα του επιδορπίου είναι μαγική και ο chef pâtissier MOF (Μeilleur Οuvrier de France) Angelo Musa σίγουρα είναι ένας από τους καλύτερους της γαλλικής πρωτεύουσας.

Τα σοκολατένια πυργάκια με ζελέ εσπρέσο και το fraisier στιγμής με πέστο εστραγκόν είναι πραγματική εμπειρία. Το σέρβις τέλειο και νομίζω το πιο αθόρυβο που έχω γνωρίσει ποτέ μου, ούτε ψίθυρος δεν ακούγεται, γιατί εδώ σε αυτή την αυλή όλα οφείλουν να είναι τέλεια και καλοκουρδισμένα.
Χαιρετώ τον γενικό διευθυντή του Plaza Athénée, τον χαρισματικό και κομψό François Delahaye, που κάνει την εμφάνισή του στην αυλή με τα κόκκινα αιωρούμενα πέταλα, και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για τον Σεπτέμβρη, αυτή τη φορά για να γνωρίσω και να σας συστήσω την κουζίνα του
νέου σεφ Jean Imbert στο γαστρονομικό εστιατόριο του Plaza Athénée, ένα πόστο που το απογείωσε εδώ και 21 χρόνια ο μοναδικός Alain Ducasse. Ραντεβού το φθινόπωρο λοιπόν, γιατί Paris sera toujours Paris.

Φωτογραφίες: Yohann Borel