του Θαλή Πιτούλη

Φεύγεις από την Αθήνα, οδηγείς 350 χλμ. και φτάνεις στο Πήλιο. Στον δρόμο χιονίζει και όσο πλησιάζεις ψηλά γίνεται πιο έντονο. Όταν ξυπνάς το πρωί, έχει ένα μέτρο χιόνι και χιονίζει συνέχεια. Όπως είσαι από το κρεβάτι γυμνός, κάνεις μια βουτιά στο χιόνι που έχει σκεπάσει τα πάντα και είναι σαν παγωμένα πούπουλα. Η παρέα σου σε θεωρεί τρελό. Γεμίζεις πάλι το τζάκι με ξύλα χοντρά, κάνεις μια ζεστή σοκολάτα και απολαμβάνεις τα πάντα λευκά. Συνεχίζει να ρίχνει πολύ χιόνι.

Όλη η περιοχή έχει αποκλειστεί και οι δρόμοι θα αργήσουν να ανοίξουν, πόσω μάλλον οι απομονωμένοι ορεινοί χωματόδρομοι.

Αποκλεισμένος λοιπόν, έχεις μακαρόνια, κάνεις κόκκινη σάλτσα με τοπικό λουκάνικο και κόκκινο κρασί από S. Africa, Leopard’s Leap. Ακούς μουσική που σου αρέσει και ενώ άλλοι ζουν το άγχος του αποκλεισμού, εσύ το απολαμβάνεις με την παρέα σου. Παίζεις μπιλιάρδο μαζί της και σε εντυπωσιάζει το πόσο καλά παίζει. Στα χαρτιά χάνεις. Μαγειρεύεις κόκορα κρασάτο. Ψωμί ζυμωτό με Νutella. Αυγά ημέρας φρέσκα με φέτα. Όταν μετά πέντε μέρες ο δρόμος ανοίγει, σου κακοφαίνεται. Πόσο ωραία είναι η απομόνωση στο βουνό από το πολύ χιόνι μαζί με σωστή παρέα.

Φωτογραφίες: Θαλής Πιτούλης