του Απόστολου Κοτσάμπαση

Mια οδυνηρή πτώση είναι χρήσιμη μόνο όταν μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πού ακριβώς βρισκόμαστε. Δεν μπορούμε, βέβαια, να επιστρέψουμε και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Ούτε να αλλάξουμε το παρελθόν. Μόνο τον τρόπο σκέψης μας. Η καμπή συνήθως έρχεται σε κάποια στιγμή της κρίσης, όταν μια διαφορετική θεώρηση της πραγματικότητας μας αποκαλύπτεται. Τότε αλλάζουμε, πρώτα σε ατομικό επίπεδο, την οπτική μας. Παράλληλα συντελείται και η γενικότερη μεταβολή.

Η διαδικασία αυτή, από καιρό σε εξέλιξη στη χώρα μας, ολοκληρώνεται με τις εκλογές της 7ης Ιουλίου. Λοιπόν, αυτή είναι η στιγμή η οποία συγκεντρώνει τις πιθανότητες να αποτελέσει το σημείο καμπής. Αναμφίβολα, αλλαγή κατεύθυνσης χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει. Όμως η προσδοκία για το πέρασμα από τη στασιμότητα σε μια καινούργια κατάσταση πραγμάτων λειτουργεί απελευθερωτικά για ιδέες και σχέδια. Όπως χαρακτηριστικά έχει πει και ο Warren Buffett, «σε ένα σκάφος με χρόνια εισροή υδάτων, η ενέργεια που ξοδεύεις για να το αλλάξεις είναι πιο παραγωγική από την ενέργεια που καταναλώνεις στην επιδιόρθωση των οπών του».