Εδώ και αρκετά χρόνια, με την νέα χάραξη της Εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, το Ηρώον των Θερμοπυλών έχει εξαφανισθεί από το οπτικό πεδίο των διερχομένων αυτοκινήτων. Ο ορειχάλκινος ανδριάντας του βασιλέως της Σπάρτης Λεωνίδα είναι πλέον κρυμμένος πίσω από μία συστάδα δένδρων. Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε κάνοντας την απαραίτητη στάση, στον ωραιότατα, οφείλω να ομολογήσω, διαμορφωμένο χώρο, η συμβολική απουσία είναι δυσάρεστη.

Θα ήτο προσβλητικό για τους αναγνώστες να θυμίσω τι συνέβη στις Θερμοπύλες, που πήραν το όνομά τους από τα θερμά ύδατα που αναβλύζουν στην περιοχή, εν παραλλήλω με τις στενές πύλες προσβάσεως. Πρόκειται για το μοναδικό πέρασμα από την Βόρειο Ελλάδα προς την Νότιο, το οποίο την εποχή Λεωνίδα έφθανε σε πλάτος λίγο παραπάνω από τα 10 μέτρα. Σήμερα, με τις αποθέσεις του ποταμού Σπερχειού ξεπερνά το χιλιόμετρο. Σήμερα, λόγω της αλλαγής της χαράξεως του δρόμου, είναι περισσότεροι οι επισκέπτες των θερμών πηγών στα Καμένα Βούρλα από εκείνους των Θερμοπυλών. Σήμερα, ελάχιστοι διαβαίνοντες ξεκινούν την συζήτηση για την μάχη των Θερμοπυλών, όπως συνέβαινε παλαιότερα στην θέα του αγάλματος του Λεωνίδα. Η θυσία των 300 Σπαρτιατών και των 700 Θεσπιέων, για τους οποίους ανηγέρθη αργότερα ειδικό μνημείο, δεν αποτελεί πλέον κεντρικό θέμα, αφού για να αναφέρω ένα αγοραίο παράδειγμα, στο σούπερ μάρκετ αγοράζεις το προϊόν που είναι μπροστά στο ράφι και όχι πίσω από το ράφι.

Τα ερωτήματα που πηγάζουν αβίαστα είναι τα εξής:

Δεν σκέφθηκε κανείς από τους αρμοδίους (υπουργούς, βουλευτές, νομάρχες και άλλους τοπικούς άρχοντες), να μεταφέρει το μνημείο επί της νέας Εθνικής οδού για να τιμήσει δεόντως μία από τις κορυφαίες μάχες της Παγκόσμιας Ιστορίας;

Δεν σκέφθηκε κανείς από τους αρμοδίους ότι η μεταφορά θα μπορούσε να τεθεί ως όρος στην κατασκευαστική εταιρεία που ανέλαβε το έργο, εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι αποδεδειγμένως οι ελληνικοί δρόμοι έχουν στοιχίσει συγκριτικώς με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα διπλάσια και τα τριπλάσια λεφτά;

Τέλος, δεν σκέφθηκε κανείς ότι όπως το 1955 βρέθηκαν τα χρήματα από τις δωρεές των Ελλήνων της Αμερικής για να ανεγερθεί το Ηρώον, έτσι και σήμερα θα μπορούσαν να βρεθούν άλλοι άνθρωποι, εντός ή εκτός Ελλάδος, για να χρηματοδοτήσουν τη μεταφορά, εάν δεχθούμε ως θέσφατο την οικονομική στενότητα του Ελληνικού Δημοσίου; Και μιλώντας για οικονομικά ζητήματα, δέον να θυμηθούμε ότι οι Αμερικανοί έβγαλαν εκατομμύρια δολάρια κάνοντας μία τεράστια παγκόσμια επιτυχία με την μυθιστορηματική αφήγηση της μάχης των Θερμοπυλών στην ταινία «300» (2006), ενώ εμείς και σε αυτήν όπως και σε άλλες περιπτώσεις υποβαθμίζουμε την αξία της ιστορίας μας ή και την κρύβουμε σχεδόν, όπως συμβαίνει με το Ηρώον του Λεωνίδα.

Είναι ηλίου φαεινότερον εκ του αποτελέσματος ότι ακόμη κι αν υπήρξαν άνθρωποι που σκέφθηκαν τη μεταφορά του μνημείου, ουδείς δεν είχε την δύναμη να το κάνει πράξη. Η στήλη απευθύνει έκκληση στον νεαρό και φιλόδοξο περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος Κώστα Μπακογιάννη ώστε να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες που θα κάνουν και πάλι ορατό το άγαλμα του Λεωνίδα. Είναι, φρονώ, ένας υψίστης σημασίας τρόπος για να τιμήσει ένα ύψιστο ιστορικό γεγονός. Πόσοι αλήθεια τόποι δύνανται να επαίρονται για αντίστοιχα μνημεία και πόσες αντίστοιχες μάχες είναι εγγεγραμμένες στα βιβλία ιστορίας όλου του πλανήτη;