Το 1953, o chairman της “David Brown Automotive” – στην οποία άνηκε και η Aston Martin – David Brown ανέθεσε αποκλειστικά στον A.G. “William” Watson την κατασκευή μιας σπορ έκδοσης της DB3. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν το DB3S, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1953 στο Charterhill του Ηνωμένου Βασιλείου. Μια τέτοια έκδοση αλλά του 1955 προσφέρεται αυτές τις ημέρες από τον δημοπρατικό οίκο Gooding & Co. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ζήτηση για την αγορά του είναι ήδη μεγάλη, με την τιμή του να αναμένεται να φτάσει τα 4 εκατομμύρια δολάρια.

Αποτέλεσε μια σημαντική βελτίωση του DB3 και περιλάμβανε ένα ελαφρύτερο αμάξωμα και νέες μικρές προσθήκες. Η πιο εντυπωσιακή εξέλιξή του ήταν το νέο σώμα αλουμινίου που σχεδιάστηκε από τον Frank Feeley, ο οποίος είχε αναλάβει και το DB2 παλαιότερα. Ήδη από τον πρώτο χρόνο, το DB3S ξεχώρισε καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση στα πρωταθλήματα Tourist Trophy, το Goodwood Nine Hours και το British Empire Trophy. Το παραπάνω DB3S που προσφέρεται σε δημοπρασία είναι ένα από τα 3 που είχε παραγγείλει η αγωνιστική ομάδα Kangaroo Stable από την Αυστραλία, με επικεφαλείς τους David McKay και τον Tony Gaze.

O Stirling Moss οδηγώντας το DB3S στο Goodwood.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1957, κατέρριψε το ρεκόρ ταχύτητας στην Αυστραλία, με μέσο όρο τα 143 μίλια. Μέχρι και το 1960, συνέχισε να συμμετέχει σε αγώνες ταχύτητας ώσπου τελικά “καταστράφηκε” σε έναν αγώνα στο Bathrust. Το 1970 αποκαταστάθηκε πλήρως και από ‘κει και έπειτα συμμετέχει σε διάφορες εκθέσεις ή και διαχρονικούς αγώνες. Σήμερα, αποτελεί ένα γνήσιο παράδειγμα των ημερών δόξας, όπου σε σημαντικούς αγώνες ταχύτητας, δεν έπαιζε τον πρωταρχικό ρόλο στη νίκη η δημοτικότητα της εταιρείας και η ιπποδύναμη απαραίτητα, αλλά η θέληση των οδηγών και η καινοτομία στην κατασκευή.