Mimmo Rotella, Το αντίβαρο της αμερικανικής Pop Art, έχει το όνομά του

της Μαριανίνα Πάτσα

Χρωματιστά κομμάτια από σχισμένες αφίσες κολλημένα πάνω σε καμβά. Και ανάμεσά τους πολλαπλά στρώματα από κείμενα και εικόνες, θραύσματα ιταλικών λέξεων, ημερομηνίες… Στο βάθος, διακρίνεται το σχέδιο του χαμογελαστού προσώπου του Κάρι Γκραντ. Και αυτό το πρόσωπο βαφτίζει με την παρουσία του και το έργο «With A Smile».

Σαν μαγική εικόνα όπου πρέπει να ανακαλύψουμε τα κρυμμένα στοιχεία, τα κολάζ του πρωτοπόρου της ευρωπαϊκής ποπ τέχνης Mimmo Rotella ξεπήδησαν μέσα από την αίγλη του χολιγουντιανού κινηματογραφικού τοπίου περασμένων δεκαετιών, ως μια έντονη υπενθύμιση του εφήμερου της ομορφιάς. Ο Ιταλός καλλιτέχνης είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του décollage, μιας τεχνικής κολάζ που ως αφετηρία έχει μια ήδη υπάρχουσα εικόνα. Η επαφή με τις ζωγραφιστές μαρκίζες των σινεμά υπήρχε στη ζωή του από μικρή ηλικία. Γεννήθηκε στην Καλαβρία και ως παιδί έγινε φίλος του ζωγράφου που έφτιαχνε με τα πινέλα του τις αφίσες του τοπικού κινηματογράφου.

Όταν μεγάλωσε, ο Rotella άρχισε να σπουδάζει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Νάπολη. Οι σπουδές του όμως διακόπηκαν από τον πόλεμο και το 1944 επέστρεψε στη Νάπολη για να τελειώσει την εκπαίδευσή του, πριν μετακομίσει τελικά στη Ρώμη, όπου άρχισε να ζωγραφίζει σε αφηρημένο ύφος. Αναζητώντας έμπνευση, αφήνει την Ιταλία και πηγαίνει για δύο χρόνια στις ΗΠΑ. Αρχικά κάνει διάφορες δουλειές, με πιο παράξενη απ’ όλες τη διακόσμηση της πρόσοψης ενός ταχυδρομείου. Όμως το 1951 κερδίζει μια υποτροφία του ιδρύματος Fulbright. Και καθώς ταξιδεύει στη χώρα, αναπτύσσει έντονα την αγάπη του για την ποίηση μέσα σε ένα σουρεαλιστικό σκηνικό, απαγγέλλοντας τις δικές του ονοματοποιίες μαζί με μια αρμαθιά παράξενες σφυρίχτρες, εν μέσω άγριων χειροκροτημάτων.

Το 1958 τον βρίσκει πιο εσωστρεφή και ξεκινά την ανάπτυξη του décollage. Πλέον χρησιμοποιεί πιο συγκεκριμένα στοιχεία στα έργα του, τυπικά έναν αστέρα του σινεμά, όπως η Ava Gardner ή ο John Wayne, για να εδραιώσει τις συνθέσεις του. Η πρώτη σειρά Cinecittà του Rotella δημιουργήθηκε έως το 1965 (το 1984 έφτιαξε και δεύτερη σειρά) και εμπνέεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τις διαφημίσεις και τον δημοφιλή κινηματογράφο. Η αίγλη των Ααμερικανών αστέρων έχει ιδιαίτερη απήχηση κατά τη διάρκεια της ανάκαμψης της Ιταλίας από τον πόλεμο, αλλά στο έργο του αντανακλάται επίσης και η επιτυχία του ιταλικού σινεμά κατά την ίδια περίοδο, με το πρόσωπο της Σοφία Λόρεν να γεμίζει το πανί των προβολών σε κάθε άκρη της χώρας.

Επόμενος σταθμός η Γαλλία. Ήταν λίγο πριν μετακομίσει εκεί, όταν ανέπτυξε μια τεχνική με την οποία μπορούσε να προβάλλει φωτογραφίες σε καμβάδες, χρησιμοποιώντας ένα φωτοευαίσθητο γαλάκτωμα. Αυτή τη φορά, όμως, τα πρόσωπα δεν ήταν λαμπεροί αστέρες, αλλά μια νοσηρή ματιά ηδονοβλεψία της σύγχρονης κοινωνίας με θέματα πιο σκοτεινά: από την κηδεία του Πάπα Ιωάννη XXIII μέχρι τη δολοφονία του Κένεντι. Μεταγενέστερα πειραματίστηκε και με Polaroids, όμως αυτά τα έργα του δεν ήταν τόσο δελεαστικά όσο τα πρώιμα. Έτσι τη δεκαετία του ’80 επέστρεψε στα décollages. Η Μονρόε κάνει την επανεμφάνισή της μαζί με θραύσματα από διαφημίσεις. Και τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να νικήσει τη φετιχιστική φαντασίωση που μπερδεύει γλυκά το πρόσωπό της με ρετρό παγοπέδιλα και διχτυωτές κάλτσες…

 

Popular
Recent
Entertainment