του Απόστολου Κοτσάμπαση
Cosmo traveler
Κάποια στιγμή, στον 20ό αιώνα, βρέθηκα στην Ιρλανδία σε ένα παλιομοδίτικο μπαρ χωρίς όνομα, στο Δουβλίνο. Συζητώντας και δοκιμάζοντας single malts μέσα σε καπνούς και μουσικές σκεφτόμουν ότι στιγμές από τα ταξίδια διατηρούνταν στη μνήμη μου και επανέρχονταν, τροφοδοτώντας με κάποιον μυστικό, σαγηνευτικό τρόπο τη φαντασία και τη διάθεσή μου στα χρόνια που ακολούθησαν. Εικόνες αποτυπωμένες σε φωτογραφίες, παλαιότερα σε χαρτί, και διάφορα αντικείμενα: ένα sous-verre με μια ατάκα πίσω του, ένα τηλέφωνο, ένα όνομα, μια pochette, ένα σημειωματάριο από το «Hotel Costes», ένα μολύβι από το «The Ritz-Carlton», μια καρφίτσα από ένα χωριό της Νορμανδίας. Ψήγματα μνήμης οπτικοποιούνται, όταν αγγίζω ξανά, έπειτα από χρόνια, ορισμένα «άψυχα» αντικείμενα, φυλαγμένα σε ξεχασμένα κουτιά από πούρα. Τα «τρόπαια» του ταξιδευτή είναι συλλογή προσωπική, κωδικοποιημένη στο θησαυροφυλάκιο του μυαλού, πολύτιμη.
Λονδίνο
Περπατώ ανάμεσα στο πλήθος, στη New Bond, στο Mayfair. Κάποια στιγμή αγοράζω ένα κασκόλ από το Loro Piana. Κάνω ένα διάλειμμα στο Greig’s για ένα steak σερβιρισμένο σε ξύλο. Ανακατεύομαι ξανά στον κόσμο. Στον αέρα, ήχοι από μια street band που παίζει το «Absolute beginners».
Νέα Υόρκη
Μπαίνω στο Tom’s, ένα dinner στην Washington Ave., στο Brooklyn, φορώντας καφέ δερμάτινο pilot σε χρώμα cognac, αγορασμένο από κατάστημα με vintage. Παραγγέλνω αβγά με μπέικον. Δεν πίνω καφέ, αλλά σόδα λεμόνι. Τα χρώματα από τα νέον φωτίζουν τον εξωτερικό χώρο, στα ηχεία παίζουν μουσικές επιτυχίες των 90s ή κάτι σχετικό.
Λος Άντζελες
Βόλτες στη Sunset Boulevard με νοικιασμένη Chevrolet Malibu, ανοιχτή, του ’65. Έχω συνεπιβάτες μια παρέα που γνώρισα πριν από λίγο στο καφέ. Όλοι πίνουμε milkshake vanilla flavor. Η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, 26οC.
Μιλάνο
Αγόρασα μανικετόκουμπα από τη Via Monte Napoleone. Περπατώντας παρατηρώ τις fashion βιτρίνες και τις γυναίκες με άψογο στιλ. Μέσα από κάτι στενά δρομάκια κατευθύνομαι προς ένα οικογενειακό resto, από εκείνα όπου δεν συχνάζουν τουρίστες.
Παρίσι
Παρατηρώ τα παιδιά να παίζουν με τηλεκατευθυνόμενα πλοιάρια στη μικρή λίμνη, στους κήπους του Λουξεμβούργου. Λίγο νωρίτερα, από τη Rue Rivoli, αγόρασα μεταξωτές pochettes. Put charm in my pocket.
Καζαμπλάνκα
Φορώντας καπέλο Παναμά και λευκό λινό κοστούμι τριγυρίζω στα σοκάκια της Ancienne Medina. Έχω χαθεί στο παζάρι. Κάποια στιγμή διαπραγματεύομαι ένα σκαλιστό καμπυλωτό ασημένιο μαχαίρι. Αναζητώ ένα μπαρ, που φαντάζομαι ότι έχει πιανίστα τον οποίο φωνάζουν Sam.
Ριβιέρα
Οδηγώ μια ανοιχτή Julietta του ’63 από την ιταλική πλευρά με κατεύθυνση το Μόντε Κάρλο. Την κοιτάζω δίπλα μου, κομψή. Γελάει, με τη μαντίλα να την προστατεύει από τον αέρα. Κάνω στάση για ένα spumante στο Sanremo. Αργότερα, στο Ventimiglia, σε διάφορα βενζινάδικα, αγοράζω υφασμάτινους τοπικούς θυρεούς.
Στιγμές από ταξίδια, με τα pixels τους συνθέτουν εικόνες. Κάθε φορά τις βιώνω με διαφορετικό τρόπο. Οι εκλεκτικές αυτές μνήμες εξιστορούν κάποιο μεγαλύτερο ταξίδι, αν μπορώ να το περιγράψω μ’ αυτόν τον τρόπο, το οποίο φαίνεται ότι συνεχίζεται διαρκώς, χωρίς τέλος.
Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ανακαλύπτεις συνεχώς καινούργια πράγματα, όπως έγραψε και ο Antonio Tabucchi στο «Viagi e Altri Viagi» («Ταξίδια, κι άλλα ταξίδια»). Από τη Λισαβόνα, το Congonhas do Campo στη Βραζίλια, το Escorial της Μαδρίτης, στο Παρίσι, στο The Jardin des Plantes, και από εκεί στην Κρήτη, στην Καππαδοκία, στο Κάιρο, στη Βομβάη, στο Κιότο και στην Ουάσινγκτον. Διαφορετικές τοποθεσίες συνθέτουν τον «χάρτη» των ταξιδιών καθενός.
Σημεία της γεωγραφίας κάτι έχουν να μας πουν και μας καλούν να τα ανακαλύψουμε. Εικόνες, γεύσεις, αρώματα, ήχοι, έρωτες της διαδρομής αυτής είναι η σύνθεση της προσωπικής εμπειρίας, η ανακάλυψη πολύτιμων στοιχείων του εαυτού μας μέσα από αυτά τα ταξίδια, σε έναν κόσμο γεμάτο εκπλήξεις.
Popular
